Wybrzeże Egejskie

Wybrzeże Morze Egejskiego to pierwszy krok w głąb Anatolii. Rozciąga się od Çanakkale na północy po Marmaris na południu.

Wybrzeże Egejskie

Zobacz mapę Półwyspu Bodrum.

Zobacz mapę okolic Marmaris.

Rolnictwo

Ze względu na klimat zbliżony do wybrzeży Morza Śródziemnego uprawia się tutaj rośliny charakterystyczne dla tego klimatu, takie jak oliwki, winogrona oraz figi. Około 81% drzew figowych w Turcji rośnie w regionie egejskim.

Gaje oliwne występują w okolicach zatoki Edremit, słynie z nich Ayvalık oraz położone bardziej na południu Kuşadası. Wystarczy powiedzieć, że uprawia się tutaj przeszło 80 różnych odmian oliwek.

Produkcja pszenicy skupia się woków Afyonu, Denizli, Aydınu i Muğli. W okolicach Afyonu uprawiany jest również jęczmień, a w prowincji Manisa - kukurydzę. W niewielkich ilościach uprawia się tu również ryż.

Warzywa uprawiane w tym regionie to między innymi pomidory, groch, cebula, ziemniaki oraz ciecierzyca. Z owoców popularnością cieszą się uprawy melonów i arbuzów. Owoce cytrusowe - pomarańcze i mandarynki - uprawiane są na południu regionu, między innymi w okolicach Bodrum.

Afyon słynie w całej Turcji z upraw maku, z którego następnie wytwarza się opium przeznaczone na użytek przemysłu farmaceutycznego.

Powrót do spisu treści

Przemysł

Rejon Morza Egejskiego to obszar wysoko rozwinięty przemysłowo. Znajdują się tu zakłady produkcyjne z prawie każdej gałęzi przemysłu, a centralnym ośrodkiem handlowo-przemysłowym jest portowe miasto Izmir.

Charakterystyczna dla regionu gałąź przemysłu to zaawansowana technologicznie produkcja żywności, w tym oliwy z oliwek, piwa i cukru. Z przetwórstwa oliwek słynie zwłaszcza rejon miasta Ayvalık, a z cukrowni - Afyon.

Kolejną regionalną specjalnością są wyroby ceramiczne, szkło i porcelana. Jedna z najsłynniejszych tureckich firm produkujących wyroby z porcelany - Güral - ma swoją siedzibę w Kütahyi. Druga z tych firm - Paşabahçe - ma zakład produkcji kryształów w Denizli.

Unikatowa na skalę światową produkcja wyrobów z pianki morskiej, czyli z sepiolitu, to specjalność miasta Kütahya. Jednym ze znanych produktów z pianki morskiej są przepięknie zdobione fajki. Natomiast same wyroby tytoniowe produkuje się w Izmirze.

Zakłady przemysłu ciężkiego, w tym rafinerie ropy naftowej, zakłady chemiczne oraz cementownie, znajdują się między innymi w Söke, Afyonie, Kütahyi oraz w Izmirze. Izmir słynie również w całym kraju, jak i poza jego granicami jako ważny ośrodek przemysłu stoczniowego. Znajdują się w nim także zakłady papiernicze oraz skórzane.

Przemysł włókienniczy na Wybrzeżu Egejskim to zarówno zakłady produkujące wyroby z bawełny - w okolicach Denizli i Nazilli oraz z wełny, jak i słynne ośrodki wyrobu dywanów. Najsłynniejsze, tradycyjne dywany z tego regionu powstają w Bergamie, Milas oraz Uşak.

Manisa to z kolei ośrodek produkcyjny sprzętu elektronicznego oraz artykułów gospodarstwa domowego znanej tureckiej firmy Vestel.

Surowce wydobywane na Wybrzeżu Egejskim to żelazo - w okolicach Aydınu i Milasu oraz antymon - w pobliżu Marmaris.

Powrót do spisu treści

Kuchnia regionalna

Ze wszystkich regionalnych odmian kuchni tureckiej to kuchnia regionu Morza Egejskiego jest najbardziej zbliżona do greckiej. Lokalne potrawy są przygotowywane na bazie oliwy z oliwek, a charakterystycznymi daniami są potrawy z owoców morza. Przykładowo Izmir słynie z podawanych na różne sposoby kalmarów.

Największe miasto regionu, czyli wspomniany wyżej Izmir, jest również miastem kosmopolitycznym, w znacznej mierze dzięki znajdującej się w pobliżu od dziesięcioleci bazie NATO. Owocuje to, niestety, bogactwem "tureckich" restauracji serwujących hamburgery, sznycle i spaghetti. Na szczęście znajdziemy w mieście również typowe dania tureckie, w tym słynne Izmir köfte, przygotowywane z czerstwego chleba, jagnięciny, cebuli i pietruszki.

Największe atrakcje kulinarne w regionie czekają na smakoszy w mieście Afyon, nieco oddalonym od wybrzeża. Słynie ono ze specjalnej odmiany śmietany kremówki (kaymak), wykorzystywanej głównie do przygotowania deserów i słodyczy. Już sama śmietana jest nie lada przysmakiem - warto odkroić sobie plaster i rozkoszować się niespotykaną w innych odmianach śmietany słodkością. Po skosztowaniu miejscowego lokum lub deseru nazywanego kadayıf, wielbiciele słodyczy nie będą chcieli wyjeżdżać z Afyonu. Jeżeli martwi nas ilość pochłoniętych tu kalorii, polecamy wspinaczkę na górującą nad miastem twierdzę...

Powrót do spisu treści

Przeczytaj więcej o miastach tego regionu: Afyon, Akhisar, Alaçatı, Alaşehir, Assos, Ayazini, Aydın, Ayvalık, Bayramaliler, Belevi, Bergama, Birgi, Bodrum, Çandarlı, Çeşme, Çiftlikköy, Çine, Çivril, Dalyan, Dalyanköy, Denizli, Didim, Dikili, Döğer, Ekincik, Eski Çine, Fethiye, Foça, Gülbahçe, Gümüşlük, Güvercinlik, Güzelbahçe, İhsaniye, Ildır, Ilıca, İzmir, Kuşadası, Kütahya, Manisa, Marmaris, Milas, Muğla, Ödemiş, Ölüdeniz, Özdere , Sart, Selçuk, Sığacık, Şirince, Söke, Turgut, Urla, Wioska Matematyków Nesina, Yatağan.

Przeczytaj więcej o zabytkach tego regionu: Afrodyzja, Aizanoi, Akropol Pergameński w Bergamie, Alında, Antandros, Antiochia nad Meandrem, Asklepiejon w Pergamonie, Aslankaya nad jeziorem Emre, Aslantaş i Yılantaş w dolinie Göynüş, Beycesultan, Doğanbey, Efez, Erythraj, Euromos, Gryneion, Heraklea Latmijska, Hierapolis, Iasos, Kadıkalesi, Kaunos, Kırkmerdiven Kayalıkları, Klaros, Klazomenaj, Kolofon, Lagina, Laodycea, Lebedos, Limantepe, Mauzoleum Belevi, Milet, Myus, Notion, Nysa, Panionion, Priene, Stratonikea, Taş Kule, Teos, Tepecik Höyük, Tripolis.

Przeczytaj więcej o cudach natury tego regionu: Góry Beşparmak, Jaskinia Kaklık, Jaskinia Zeusa, Jezioro Acıgöl (koło Denizli), Jezioro Bafa, Jezioro Emre, Laguna i wioska Karine, Pamukkale, Plaża Pamucak, Półwysep Dilek i delta rzeki Büyük Menderes, Wąwóz Saklıkent.

Sprawdź pogodę na Wybrzeżu Egejskim.

Odpowiedzi

Foca

Na liście miasteczek na wybrzeżu egejskim nie ma Foci, a warto ją odwiedzić, bądź też dłużej w niej posiedzieć. Spędziłem w niej z rodziną dwa tygodnie i jestem zadowolony. Plaża mała, ale fajna, woda czysta, urocze stare domy z kamienia, pełno Turków, nietureckich gości jak na lekarstwo (może z 1 procent wszystkich), knajpek pełno i wszystkie świetne... Żyć nie umierać, tym bardziej, że krajobrazy ładne, wokół zatoczki i wysepki. Nasz focus był jednym z trzech samochodów z nietureckimi rejestracjami w Foce. Tureccy goście prezentują za to pełen krajobraz tureckiego społeczeństwa - od wiejskich rodzin rozbijających na plaży coś w rodzaju jurty, poprzez zamożne, ale konserwatywne rodziny w pięknych chustach (to o paniach), z nowoczesnymi i drpgimi komórkami, po młodych jak z Europy zachodniej (skąpe stroje, tatuaże, piwo, fajki i inne takie). Dla mnie obserwacje ludzi i rozmowy z nimi (niektórzy znają angielski) były bardzo interesujące. Pozdrawiam Leszek Leszek