Do napisania tego felietonu nakłoniły mnie informacje zdobyte podczas poszukiwań wiadomości dotyczących mniej znanej 'siostry' stambulskiej Hagia Sophii, która znajduje się w Izniku. Otóż w 2011 roku iznicki budynek został po wieloletniej przerwie otwarty dla wiernych jako meczet. Wiadomość ta zainspirowała mnie do przeprowadzenia małego śledztwa w sprawie statusu Hagia Sophii w Stambule.

Od prawie półtora tysiąca lat charakterystyczna sylwetka świątyni Mądrości Bożej stanowi najbardziej znany symbol miasta nad Bosforem, a jej dzieje stanowią odzwierciedlenie zarówno historii Konstantynopola/Stambułu, jak i przemian politycznych, jakie dokonywały się przez ostatnie 1500 lat na terenach pogranicza europejsko-azjatyckiego.

Taki temat do rozmyślań i dyskusji nasunął mi się po niedawnej wymianie zdań na temat lubianych i nielubianych miejsc w Turcji. Każdy podróżnik czy turysta ma swoje preferencje, często są one zresztą dobitnie wyrażane na rozmaitych forach, blogach itd. w postaci kategorycznych sądów. Z takim postawieniem sprawy wiąże się jednak kilka zagadnień, którym chciałabym się po kolei przyjrzeć.

Zauważyłam ostatnio pewną niepokojącą mnie tendencję, która objawia się wielką ostrożnością w wyrażaniu opinii o odwiedzanych miejscach lub też wręcz w przekonaniu, że oceniać ich, zwłaszcza negatywnie, nie wolno. Wpisuje się owa tendencja w nurt poprawności politycznej i wiąże z przekonaniem, że należy wyrażać szacunek dla obcych kultur, nieznanych praktyk religijnych i odmienności obyczajowych. Zasadniczo zgadzam się z takimi założeniami przyjmowanymi podczas podróżowania, ponieważ wiadomo, że bogactwo cywilizacyjno-kulturowe ludzkości jest przeogromne, a wachlarz rozmaitych zwyczajów - nadzwyczaj szeroki i wielobarwny.

Poniżej dzielimy się naszymi doświadczeniami dotyczącymi podróżowania z małymi dziećmi. Wybór wskazówek jest oczywiście subiektywny, a ich wdrożenie zależy od rodziców maluchów i ich indywidualnych przekonań.