Podstawę jadłospisu, nie tylko tureckiego, stanowi najczęściej różnego rodzaju pieczywo. Zapraszamy do zapoznania się ze światem tureckich wypieków i do przekonania się, że nie jest on ograniczony do popularnego ekmeku przypominającego pszenny wek.

Chleby

Najpopularniejszym pieczywem w Turcji jest tzw. ekmek (czyli po prostu chleb). Wypieka się go z pszennej białej mąki, a jego skórka jest chrupiąca dzięki posmarowaniu przed pieczeniem mlekiem lub żółtkiem. W podstawowej formie ma podłużny kształt, nieco przypominający pogrubioną bagietkę. Należy jeść go tego samego dnia, którego został upieczony, gdyż później traci chrupkość i świeżość. Turcy nie robią z niego kanapek, ale traktują jako przekąskę do śniadania lub zupy.

Jeżeli będziecie żywić się wyłącznie w restauracjach hotelowych, to najprawdopodobniej będzie to jedyny rodzaj tureckiego chleba, jaki napotkacie. Żeby poznać bogactwo jego odmian konieczna jest wycieczka do miejscowej piekarni, którą poszczycić się może każde tureckie miasteczko czy wieś. Odkryjecie wówczas, że oprócz podłużnego kształtu piekarze eksperymentują z chlebem, tworząc z niego prostokątne lub okrągłe bochenki, koszyki, warkocze czy też połączone na kształt kwiatu bułeczki.

Na tureckiej wsi wypieka się również tzw. köy ekmeği (chleb wiejski), który powstaje z mąki pełnoziarnistej i jest dodatkowo posypywany nasionami kminu rzymskiego lub kolendry. W środkowej i wschodniej Anatolii popularnością cieszy się również chleb kukurydziany czyli mısır ekmeği.

W odwiedzanej przez nas często piekarni Halk Ekmek w Çeşme sprzedawano następujące rodzaje chleba, w podanych gramaturach i cenach (dane z sierpnia 2010):

• Ekmek 300g (0,50 TL) - chleb pszenny
• Tam Buğday Ekmeği 500g (1 TL) - chleb pełnoziarnisty
• Kepekli Ekmeği 500g (1 TL) - chleb z otrębami
• Çavdar Ekmeği 500g (1 TL) - chleb żytni
• Mısır Ekmeği 500g (1 TL) - chleb z mąki kukurydzianej

Natomiast w sieciowych supermarketach i hipermarketach można z łatwością znaleźć również pieczywo pakowane i krojone, chleby tostowe oraz razowe. Ich ceny są jednak w porównaniu z ofertą piekarni, bardzo wygórowane.

Powrót do spisu treści

Pide

Najczęściej spotykany placek turecki to oczywiście pide, wypiekane na kształt łódeczki z mąki pszennej. Służy jako podstawa tureckiej pizzy, którą staje się po nafaszerowaniu różnymi składnikami. Podstawowe wersje nadzienia do pide to: kavurmalı (z mięsem pieczonym), kaşarlı (z żółtym serem), kıymalı (z mięsem mielonym), kuşbaşılı (z mięsem siekanym) oraz karışık (z wielu składników, najczęściej mięso plus ser). Dodatkami do podstawowego nadzienia mogą być: zielona papryka, pomidory, czosnek, a nawet ziemniaki. Uwaga: podstawową różnicą między turecką pide a włoską pizzą jest brak w wersji tureckiej obowiązkowego w wersji włoskiej sosu pomidorowego.

Zdarza się również w menu tzw. kapalı pide czyli pizza zamknięta, gdzie nadzienie znajduje się wewnątrz ciasta. Przypomina ona nieco włoską pizzę typu calzone.

Powrót do spisu treści

Lahmacun

Smaczną i tanią odmianą tureckiej wypiekanej przekąski jest lahmacun, który w formie klasycznej ma kształt owalny, a na jego nadzienie składa się: siekane mięso, cebula, papryka i pietruszka. Każdy region posiada oczywiście swoją jedynie słuszną wizję lahmacunu, na przykład w Gaziantep podaje się go z czosnkiem zamiast cebuli, a nad Morzem Czarnym przybiera kształt łódki.

Najsmaczniejszy lahmacun jest wypiekany w dużym piecu chlebowym opalanym drewnem, a następnie podawany w postaci pasków ciasta. Najczęściej towarzyszy mu prosta surówka warzywna (np. sałata lub czerwona kapusta) oraz połówka cytryny, z której sokiem należy skropić wypiek. Lahmacun jest daniem tanim, często serwowanym w małych jadłodajniach, do zjedzenia przy małym stoliku na chodniku lub na wynos.

Poznaj przepis na lahmacun.

Powrót do spisu treści

Placki

Ormiańskie pochodzenie ma cienki placek lavaş, pieczony w glinianym piecu czyli tandır. Jego najpopularniejszym zastosowaniem jest dürüm: zawija się mianowicie w niego mięso, dodaje warzywa i powstaje tzw. kebab dürüm, w polskich lokalach często nazywany kebabem w cieście. Podstawową różnicą między oryginalną wersją turecką a wersją środkowoeuropejską są ogromne ilości tłustych sosów, w których topi się mięso i zabija smak potrawy. W Turcji takich praktyk kulinarnych nie stosuje się.

Placek chlebowy często podawany jako dodatek do potraw mięsnych, o grubości 3 cm i średnicy od 10 do 20 cm to tzw. bazlama. Często posypany jest ziarnami czarnuszki lub sezamu.

Natomiast cienki jak pergamin, delikatny placek stosowany przy przyrządzaniu wielowarstwowych wypieków m.in. baklawy to yufka. Czasami podaje się go również jako dodatek do dania głównego w restauracji.

Chętnie kupowaną przez Turków przekąską uliczną jest simit czyli obwarzanek, o którym piszemy w osobnym artykule. Warto tylko napomknąć, że w zależności od regionu posiada on kilka nazw, rozmiarów oraz wariacji smakowych.

Dowiedz się więcej o tureckich obwarzankach.