1 września ( czwartek ) opuszczamy Gazligol...

jeszcze na przedmieściach dolewamy oleju do fula, ON - cena 3,87 lira za literek...

na obwodnicy bierzemy kierunek na Konya - jest 10:20...

11:00 Cay - tam w ubieglym roku jedliśmy obiadek, w tym roku to był też kandydat na nocleg...

11:45 - Aksehir

12:15 Ilgin - też kurort - w ubiegłym roku tam spaliśmy jedną nockę...

13:15 Konya - stamtąd też jest ponoć dobra droga do Antalyi, wybieramy kierunek na Karaman...

15:00 Karaman - dokończyli budowę ślimaków obwodnicy...

16:10 Mut - temperatura rośnie...

17:25 Karagicak - tamże stacja barowa - znana nam od roku, w tym roku też konsumujemy smaczne lokalne żarełko ale tutaj rzuca mi się w oczy nadwzwyczajna gęstość podróżnych i posilających się...

za obiad ( 2 syte zupki, sałatka, ryż, 3 kofte, frytki ) płacimy 16 TL

17:5 Silifke - ponownie rezygnuję ( przekładamy na za rok ) zwiedzanie tamtejszej twierdzy, widzocznej znakomicie z drogi...

18:15 docieramy do Kizkalesi...

jeszcze wcześniej od przedmieść Silifke - gdy droga wiedzie wzdłuż wybrzeża ( plaż ) obserwujemy tłumy plazowiczów...

tuż przed Kizkalesi - jakby jego przedmieście - leży Akkum, mikroskopijny "kurorcik", tamże też tłumy...

wbijamy się do Kizkalesi, prawie nie da się jechać, podjeżdzamy pod motel w którym mieszkalismy rok temu, gospodarze serdecznie nas witają ale na pytanie o wolny pokój rozkładają ręce - za dwa dni - powiadają...

ściemnia się - więc postanawiam wrócić do Akkum...

tam po długich ceregielach znajdujemy lokum - później okazało się, że na 3 nocki...

jeszcze jeden rzucik na plażę, gdzie widać biwakujących...

na tarasie ( na dachu ) zadaszonym - fajnie siedziało się wieczorami, był fajny przewiew, ustawiony tv - pozwolil oglądać trochę sportu, akurat był mecz futbolowy TR reprezentacji...   wygrany ...   choć początkowo sensacyjnie przegrywali z Kazachstanem...

widać też łóżka na których nocował zarządca z żonką...

rankiem jak zaszedłem - smacznie podchrapywali...

widać też baniaki na wodę grzaną słońcem...

owe baniaki stały się znakomitym pretekstem do zerwania umowy i wyprowadzenia się...

była jakaś awaria i ciepłej wody starczało tylko na 3 - 4 godziny przed południem...

zaczęło nas zdecydowanie ciagnąć do Kizkalesi...

na często wspominanym lewm brzegu widać jeden z małych pensjonatów - Mezut - zamieszkaliśmy w nim 2 lata temu jedną nockę, wtedy nad zatoką było bardzo cicho, aż za cicho...

wyjechaliśmy rankiem nie wiedząc, że za plecami mamy Kizkalesi...

pokoik mocno skromny - ale dobry tylko na owe 3 noce...

symboliczny aneksik kuchenny...

ale w już przed południem, jak słońce zaczynało przywalać na naszą mikrowerandę trzeba było wciągać do środka stół i gospodarzyć kuchennie...

jeszcze jeden rzucik na blat kuchenny...

jogurt i ajran - pochłanialiśmy tego mnóstwo - wyroby mleczne - rzecz jasna ser feta plus zielska spowodowały, że mięsko zostało wyeliminowane na długo z naszego wypoczynkowego menu...

choć bynajmniej nie dom końca...

ogłaszając przerwę świateczną - przesyłam życzenia dla Czytelników, Userów i Administacji ...

uchwycone jakby od niechcenia przez marylę...

której rzuciły się w oczy ciekawe stroje kąpielowe...

owe "tradycyjne" stroje byly dekoracją dla większej rodziny z Syrii mieszkającej w sąsiednim hotelu...

a rozpoznaliśmy je później przez rejestrację ich autka na parkingu... 

takie bardzo prozaiczne...

a które miło się wspomina...

zaczynamy od naszej przedpołudniowej kawy konsumowanej na tzw. tylnym balkonie, jako, że nasz apartamencik miał ich 2, to jest wschodni,

na którym już od godziny jedenastej panował cień...

kawę naparzaną w tradycyjnym bałkańskim tygielku dopełniało: pieczywo chrupkie ( PL ) jako dietetyczne z miodkiem ( BG ), naparstkiem ouzo ( mastika BG ), sok pomarańczowy ( TR ), winko ( BG ), mineralka ( PL ), piwko ( BG )...

a potem...

lukamy na parter, tam dwie panie - odpowiadające za sprzątanie lokali ( de fakto co 2 - 3 dni wymiana pościeli i ręczników ) przygotowaly posiłek dla siebie, przyjaciółki i dwójki dzieci które wkrótce nadeszły...

przybliżenie zoomikiem i rozpoznajemy tylko jogurt, pieczywo i wodę mineralną oraz arbuza...

domyślamy się, że owe zupy i dania podpiekane musiały być bardzo smaczne ale jak się nazywają - to tutaj zapraszam speców do rozszyfrowania...

nieraz jadaliśmy podobne zupy w lokantach na trasie a jedną podobną tych z obrazka na parkingu w RO dla TIRów tureckich...

przypominała nam pomidorową podprawioną papryką z kluseczkami w kształcie ziaren ryżu...

pozostaje jeszcze pochwalić się naszą kolacyjką, bo jak wracaliśmy z wieczornego spaceru to dopadała nas chętka, żeby tak "cuś na ząb" wrzucić...

czyli serek ( beyaz peynir ) firmy Icim, posypany świeżym koperkiem prosto z targu, sałatka z ogórków i oliwek, lokalne rzecz jasna, posypane pietruszką i z napjów to podawalismy sobie raki ( BG ), winko różowe (BG), piwko ( BG), turcola ( TR) ...

i delektowaliśmy się widokiem księżyca, który sprawdzał nam swoim wzrokiem zawartość naszych czarek...

a zasiadliśmy wieczorkiem - nieraz do późnej nocy na balkonie zachodnim,

rankiem ledwo zdążalismy zjeść śniadanie, zaraz przywalało się prażące słońce do towarzystwa...

zwiastun naszych osobistych kulinarnych doświadczeń z pobytu w Kizkalesi...

a tak to się zaczęło ...

pojechaliśmy na targ i zobaczyliśmy koszyk pełen maciupkich "ogóreczków"...

niestety - na tym etapie nie uwieczniliśmy obiektu...

podpatrzyliśmy klienta, kóry wybieral z koszyczka...

zapytalismy się co jest grane...

zapisaliśmy na kartce....

kupiliśmy dużą porcję...

w domku poszukalem info z sieci o produkcie...

zapichciliśmy...

będzie sporo fotografii i tym samym receptura...

nie sprawdzałem, czy jest już na TwSie...

ale będzie w naszej relacji... 

aktualnie fociska są w obróbce ....

zatem pora poszerzyć opis przyrządzania....

trochę sałaty też nam się przyplatało na stole...

tylko zapomniałem jej nazwy a akuratnie maryli nie ma pod ręką...

papryka podrobniona - czeka na swoją kolejkę...

okra, odsączona i wytarta ( ręcznikiem papierowym ) z oślizłej "śliny" jaką sączy po odkrojeniu "łebkow"...

wreszcie garnek - nagrzewamy olej - do tego celu używamy rzepakowego przywiezionego z PL...

maryla uważa, że słonecznikowy turecki ( także bułgarski ) jest za delikatny i przypala się podczas smażenia...

dlatego sam słonecznikowy używamy tam głównie do przyrządzania sałatek...

pierwsza na dno wędruje rzecz oczywista papryka, ma się solidnie zeszklić...

i lśni się jak ...

przyplątało mi się jakieś powiedzonko nie wiadomo skąd - że niby to cuś lśni się jak psie jajka ....

do drugiego gara wędrują bakłażany...

i tak równolegle się podsmażają...     

przyprawy jak widać z polskimi napisami, wiadomo - producent a raczej "pakowacz" w PL, jeszcze na skalę "przemysłową" w naszym kraju tych przypraw nie uprawia się...

papryczka chili kupiona już na miejscowym targowisku, rzecz jasna tylko ździebko użyliśmy...

 potulnie jak barany wędrują do gara...

a tam nieźle sobie wrze...

przychodzi pora na Telesfora, czyli okra dołącza do towarzystwa... 

ano - nie tylko zabawialiśmy się w Makłowicza...

wracając w południe z targu wpadła maryli w oko taka knajpka....

jeszcze nie było klientów...

więc zaprosiliśmy się dopiero na kolację ( w naszym rozumieniu )...

oto jej główne menu, nas najbardziej interesujące ...

knajpka była jak najbardziej rodzinna, specem od sałatek jeden z synów...

szybko zajmujemy miejsce i...

spokojnie oczekujemy...

jako pierwsza przed nami ląduje sałatka....

obficie potraktowana sumakiem i sokiem z granatu...

szybko dokumentuję flaszkę z owym sokiem na ladzie...

niestety - takich flaszek nie spotkaliśmy w zadnym z marketów...

kupilismy inny fabryczny oraz domowej roboty na targu...

wkrótce ląduje danie główne, mięsko na podbudowie ryżu....

do popicia ayran, szkoda, że nie domowy - liczyłem na takowy...

ale chlebek "naleśnikowy" już jak najbardziej...

 a na deser - szklaneczka ( po naszemu "literatka" ) herbatki...

jeszcze teraz - wspominając - mam w ustach smak tej wieczerzy...

za każdym razem nasza droga powrotna upływa pod znakiem podsumowania bieżącej wyprawy i "wylania fundamentów" pod przyszłoroczną...

a tym czasem zatrzymujemy się na parkingu...

jest prawie południe...

maryla nalewa kawę z termosu a ja udaję się w poszukiwaniu ustronnego miejsca celem "przewinięcia małego"...

a jak na złość prawie żadnego krzaczka...

na samym parkingu sklepik z skorupiakami...

zaglądam, ogladam produkty i pytam się o zezwolenie na wykonanie fotografii...

miałem dodatkowy zamiar cuś dokupić...

ale słysząc odmowę na wykonanie fotografii wychodzę rozeźlony...

a kij im w oko...

może kolejność była zła i należało wpierwej cuś kupić...

ale skoro nie zostałem potraktowany wedle zasady "klient nasz pan" - więc kij im...

teraz obrabiając fotkę widzę, że na dalszym planie widać na brzegu jeziora małą jakby przystań bo nie molo...

może jednak należało zjechać na sam dół i zobaczyć z bliska brzeg jeziora...

generalnie wiadomo, że tureckie jeziora są bardzo mocno zasolone stąd nie spotka się na ich brzegach takiego nasilenia ośrodków wczasowych czy choćby motelików, kempingów, pensjonatów...

o tym przekonaliśmy się więcej niż dogłębnie jeszcze tego samego wieczoru....

a tymczasem....

jeszcze jedno luknięcie zumikiem i furda ...

po solidnym odespaniu się, jakoś w drodze rajzefiber nam już nie dokucza, tylko w dniu startu - także startu powrotnego...

wyrwaliśmy się na obwodnice prowadzące do autostrady...

a na niej takie oto widoczki...

z całą pewnością jazda autropstradą to nie to samo co zwiedzanie ale zawsze coś wpada ciekawego do oka...

przede wszystkim skojarzenie - zrozumienie, że ta metropolia ma już ponoć ponad 12 milionów mieszkańców, jak ktoś ma nowsze dane niechaj poprawi...

ale jaka jest prawda nie statystyczna, to czort wie, ilu tam jest mieszkańcow "bez meldunku"...

a i ichniejszy stadion narodowy z serii "arena"...

no cóż kształt to on ma...

może kiedyś przyjdzie naszej narodowej zmierzyć się tam z Turcją...

teraz to jest już inna drużyna ...

a kojarzy mi się wygrana naszej z Turcją na stadionie Śląski bodajże w rozmiarze 8 :0, gdzieś około roku 1968, był to wówczas najmniejszy wymiar kary...

cóż, łezka się kręci ale wtedy grali tacy piłkarze jak Lubański i Szołtysik...

cdn...