Region:
Ruiny antycznego miasta Olba położone są głęboko w górach Taurus. Najprawdopodobniej była to stolica lokalnego państewka o nazwie Pirindu, które istniało na tym obszarze w VI wieku p.n.e. Pozostały po nim ciekawe budowle, znajdujące się u wylotu długiego i głębokiego wąwozu. Co więcej, około 4 km na zachód, stoją ruiny dawnego sanktuarium Diocaesarea, które łączył z Olbą związek podobny do tego, jaki miała świątynia w Didymie z miastem Milet czy też sanktuarium w Laginie z miastem Stratonikea.
Najdawniejsze znalezione przez archeologów struktury na terenie Olby pochodzą z okresu hellenistycznego. W tym czasie ufortyfikowano górujące nad miastem wzgórze akropolu, wznosząc mury obronne oraz wieże strażnicze. Dzięki dogodnemu położeniu, na wysokości 1040 metrów n.p.m., umożliwiały one obserwację okolicy miasta i przygotowanie się na odparcie nieprzyjacielskich ataków.
Rozkwit Olby nastąpił w czasach rzymskich czyli od I wieku n.e. Zbudowano wówczas wiele budowli publicznych, w tym nimfeum, akwedukt i system cystern, gromadzących wodę pitną oraz wykorzystywaną przez rolników. Pozostałości teatru, warsztatów rzemieślniczych oraz budynków mieszkalnych odzwierciedlają przebieg życia codziennego w typowym mieście na rzymskiej prowincji.
W wąwozie zachowało się wiele wykutych w skałach oraz wolno stojących grobowców i sarkofagów. Przypominają one inne nekropolie położone na terenie Cylicji Zachodniej, przykładowo w Elaiussa-Sebaste.
Pozostałości wielu kościołów oraz klasztoru świadczą o ciągłości osadniczej na terenie Olby w okresie wczesnochrześcijańskim. Olba była wówczas siedzibą biskupa, który reprezentował miasto podczas ważnych soborów i synodów.
Ruiny Olby znajdują się na terenie maleńkiej wsi Ura i są skromnie opisane. Najbardziej spektakularną pozostałością po dawnym mieście jest przecinający wylot wąwozu akwedukt. Sam wąwóz, nazywany Şeytan Deresi czyli Diabelską Doliną, prowadzi w kierunku wybrzeża, aż do miasteczka Kızkalesi.
Informacje praktyczne
Wstęp na teren Olby jest bezpłatny. Ruiny miasta rozrzucone są na rozległym terenie, więc żeby je wszystkie zobaczyć, trzeba się sporo nachodzić. Aby obejrzeć pozostałości fortyfikacji, należy wspiąć się na wzgórze akropolu, a teren nekropolii leży w głębi wąwozu, przy wylocie którego stoi imponujący akwedukt.
Część ruin została oznaczona i opisana na tablicach informacyjnych w języku tureckim i angielskim.
Dojazd:
Transportem publicznym: kilka autobusów dziennie kursuje z Silifke do oddalonej o 4 km od Olby wsi Uzuncaburç. Nie istnieją natomiast połączenia do samej wsi Ura, więc ostatni odcinek należy pokonać na piechotę. Alternatywnie można wynająć w Silifke taksówkę, która zawiezie nas nie tylko do Olby, ale i do sanktuarium Diocaesarea w Uzuncaburç.
Samochodem: z położonego na wybrzeżu Silifke prowadzi do Olby niezła droga, a dystans do pokonania wynosi około 32 km. W 2013 roku droga ta przechodziła remont, więc konieczne były objazdy wydłużające ten dystans. Najnowsze informacje o stanie dróg dojazdowych do Olby mozna uzyskać w biurze informacji turystycznej w Silifke. Pomocni pracownicy dysponują również dobrymi mapami prowincji Mersin oraz ciekawymi broszurami.
Wycieczkę do Olby należy koniecznie połączyć z wizytą w Diocaesarei, zwłaszcza, że znajduje się ona zaledwie 4 km na zachód. Dodatkowo warto zajrzeć po drodze do wioski Cambazlı (9 km na wschód od Olby). Osoby dysponujące własnym transportem mogą wykonać ładną pętlę, zjeżdżając później z Cambazlı wprost do Kızkalesi.
Na piechotę: podróżnicy zaprawieni w pieszych wędrówkach mogą dotrzeć do Olby wprost z Kızkalesi, podążając w górę wąwozu Şeytan Deresi. Długość tej trasy to około 25 km, warto też pamiętać, że droga pnie się stromo w górę, wiodąc z poziomu morza na wysokość przeszło 1000 metrów.
Powiązane artykuły:
Powiązane relacje:
- Zaloguj się albo zarejestruj aby dodać komentarz
