Krąży takie powiedzenie: jeżeli jakieś zwierzę posiada wymiona, to Turcy już dawno odkryli, jak je wydoić, a mleko przetworzyć w ser. Żarty na bok, ale i tak sery to jeden z najbardziej podstawowych składników diety większości Turków.
Sery na targu w Diyarbakır
Co więcej, przywiązanie tej nacji do sera jest bardzo dawne: już jako plemiona nomadów odkryli oni, że ser to najpraktyczniejszy sposób na wykorzystanie mleka - jest łatwy w transporcie, przechowywaniu oraz bogaty w odżywcze składniki. Jako lud wędrowny plemiona tureckie dojrzewały ser w skórzanych sakwach uwieszonych u siodeł wierzchowców.
Łatwość w przewożeniu sera i jego odporność na zepsucie zaowocowały w późniejszych czasach rozkwitem wewnątrzkrajowego handlu tym towarem. Dzięki temu w czasach osmańskich Stambulczycy mogli delektować się gatunkami serów wytwarzanymi we wschodniej Anatolii.
Sery na targu w Diyarbakır
Również obecnie wizyta na bazarze serowym lub w części targu, w której handluje się tym przysmakiem, może przyprawić cudzoziemca o zawrót głowy. Nie piszemy tu jedynie o specyficznym zapachu, unoszącym się nad obładowanymi serem stoiskami. Zadziwia również ilość odmian sera dostępnych w Turcji: w rozmaitych kolorach od śnieżnobiałego do intensywnie żółtego, w najróżniejszych kształtach i o różnej konsystencji, wędzone, włókniste, plecione w warkocze - takie są tutejsze sery.
Sery na targu w Diyarbakır
Bez wątpienia najpopularniejszą odmianą sera jest tzw. biały ser czyli beyaz peynir. Każdy, kto miał okazję zjeść w Turcji śniadanie, nie ważne czy w restauracji 5-gwiazdkowego hotelu czy w małej lokancie, musiał zetknąć się z tym serem. Zazwyczaj wytwarzany jest z mleka owczego lub koziego, a następnie pozostawiany w solance na co najmniej pół roku. Drobna porada: jeżeli w degustacji zakupionego sera okaże się on zbyt słony, można przed konsumpcją wymoczyć go w letniej wodzie przez 30 minut, co chwilę wymieniając wodę.
Güveç z serem
Inne ciekawe odmiany tureckich serów to:
- Diyarbakır örgü - pochodzący z południowo-wschodniej Anatolii łagodny, biały ser, sprzedawany w postaci warkoczy (przypomina tym samym wyroby serowe z Czech).
- Erzurum gegil - ser z północnego-wschodu Turcji, dość łagodny w smaku, włóknisty i nadający się do rozdrobnienia na tarce.
- Dil - ser miękki i łagodny, przyrównywany do włoskiej mozzarelli.
- Van otlu - znana w całej Turcji odmiana sera pochodząca znad słynnego jeziora na wschodzie kraju, mocny w smaku, soczysty, z dodatkiem ziół.
- Lor - ser świeży, niedojrzewający, produkowany z serwatki pozostającej po serach podpuszczkowych, porównywany do polskiego twarogu lub włoskiej ricotty.
- Kaşar - twardy, żółty ser, często wykorzystywany przy zapiekanych potrawach (np. w tureckiej pizzy serowej - pide lub w zapiekankach mięsnych - güveç), gdyż po podgrzaniu pięknie się ciągnie.
- Tulum - ostry w smaku, łatwo kruszący się ser, często sprzedawany bezpośrednio z worka z koziej skóry, pochodzący z Erzincan.
Pide z serem
Sery w różnych odmianach stanowią nie tylko ważny składnik tureckiego śniadania. Są również popularną przekąską jedzoną o każdej porze dnia, a wieczorem pojawiają się w jednej z głównych ról przy stole biesiadnym, gdzie często służą jako zakąska przy konsumpcji rakı. Oprócz zapiekanek i pide sery pojawiają się często jako nadzienie do tureckich naleśników czyli gözleme oraz dodatek do kotletów mielonych (jako kaşarlı köfte).
Köfte z serem
Ponadto w supermarketach dostępne są przetworzone serki kanapkowe, do smarowania pieczywa. Są jednak stosunkowo drogie i mało popularne, a w porównaniu z ilością odmian i smaków dostępnych w Polsce, ich oferta na rynku tureckim jest bardzo uboga.
Odpowiedzi
Odnośnie serów
Wysłane przez Anonim (niezweryfikowany) w
Bardzo ciekawa notatka!!
Wysłane przez lux w
Bardzo ciekawa notatka!! Uwielbiam te wszystkie kulinarne wiadomsci!
Prosze o kolejne!!