Jedną z najsmakowitszych specjalności kulinarnych miasta Afyon jest kajmak (tr. kaymak). Ten produkt mleczarski porównywany bywa do wytwarzanej na południu Anglii gęstej śmietany, czyli tzw. clotted cream. Wersja turecka jest, naszym zdaniem, smaczniejsza, a jej pochodzenie ginie w mrokach dziejów gdzieś na stepach mongolskich.

Kajmak znany jest zarówno mieszkańcom Turcji, jak i Bałkanów oraz Azji Centralnej. Jego nazwa wywodzi się najprawdopodobniej z mongolskiego czasownika kayl-mak, oznaczającego przetapianie metalu. Legendarny smak kajmaku z Afyonu tłumaczy się tym, że tamtejsze bydło spożywa pozostałości słomy makowej nasion maku, z których wytwarza się w tym regionie opium do celów medycznych. Szczęśliwe krowy dają szczególnie tłuste i słodkie mleko - podstawę do produkcji kajmaku.

Kajmak wytwarzany jest najczęściej z mleka krowiego, ale spotykane są także jego odmiany wyprodukowane z mleka bawołów domowych. Proces uzyskiwania kajmaku polega na zagotowaniu mleka, polaniu go śmietaną i długim podgrzewaniu tych produktów na małym ogniu. Następnie zebrana z wierzchu śmietanka jest pozostawiana na pewien czas do fermentacji. Gotowy kajmak posiada bardzo wysoką zawartość tłuszczu - około 60%, ma gęstą, kremową konsystencję i wspaniały, słodki smak. Gotowy kajmak jest najsmaczniejszy na świeżo, chociaż można go przechowywać w lodówce przez wiele dni. Jedna z czasem twardnieje i traci część aromatu.

Najlepszą porą na konsumpcję kajmaku jest śniadanie. Zjada się go z wypiekami, często dodatkowo polewając miodem lub konfiturą. Można go także stosować jako farsz do naleśników.