Lektura obowiązkowa dla każdego miłośnika Istanbulu oraz historii Turcji! Irfan Orga w arcyciekawy sposób odmalowuje dzieje swojej rodziny na tle burzliwej historii kraju - od czasów schyłku i upadku Imperium Osmańskiego do końca lat trzydziestych XX wieku.

Powieść można odczytywać na wielu płaszczyznach: jako sagę rodzinną, jako portret Istanbulu, jako opis kultury i obyczajów tureckich w początkach XX wieku i na wiele innych sposobów.

Co odróżnia, w pozytywnym świetle, książkę Orgi od autorstwa wiele bardziej wypromowanego Stambułu Orhana Pamuka, jest niezwykle spójne przedstawienie całości. Nie odczuwa się podczas lektury nienaturalnych przejść z jednej płaszczyzny narracji na inną, a wręcz przeciwnie - każda warstwa powieść to precyzyjnie dopasowany element pięknej mozaiki.

Jako saga rodzinna powieść przedstawia, często dramatyczne, dzieje wielopokoleniowej rodziny, którą rządzi bez wątpienia niesłychanie władcza babka narratora. Rodzina zmuszona jest przez wichry historii do dokonania niezwykle trudnej transformacji: od tradycyjnej, patriarchalnej struktury, w której kobiety pozostawały w cieniu, a ciężar utrzymania rodziny spoczywał na ojcu rodu, po model nowoczesny, w którym kobiety, często wbrew własnej woli zmuszone zostały do walki o byt materialny swoich podopiecznych.

Istanbul poznaje się podczas lektury nieco mimochodem, pozostaje on bohaterem dalszego planu, jednakże po zakończeniu książki okazuje się, że możemy spojrzeć na to miasto z zupełnie inne perspektywy. Dość powiedzieć, że znane mi miejsca ujrzałam na nowo, odkrywając je ponownie.

Na płaszczyźnie kulturowej czytelnika czekają fascynujące opisy rozmaitych tureckich tradycji, w tym całodziennej wizyty w łaźni oraz ceremonii obrzezania, która dla chłopca oznaczała przejście do świata mężczyzn.

Całość gorąco polecam!