Położenie w mieście:
Nazwa meczetu Üç Şerefeli Cami w Edirne oznacza dosłownie 'meczet z trzema balkonami'. Pochodzi ona od jednego z minaretów ozdobionych owymi balkonikami. Meczet ten, zbudowany w latach 1437-1447 jest starszy od meczetu Selimiye i równie godny uwagi. Reprezentuje bowiem styl architektoniczny będący formą przejściową pomiędzy typowo seldżuckimi meczetami z Konyi czy Bursy a stylem osmańskim, który w pełni rozwinął się w Istanbule.
Meczet Üç Serefeli został zbudowany za rządów sułtana Murada II. Uszkodzenia, którym uległ w 1752 roku podczas trzęsienia ziemi, zostały naprawione w 1763 roku, na rozkaz Mahmuda III. Kolejny gruntowny remont odbył się w 1930 roku. Dodatkowo przeprowadzono prace renowacyjne fresków w 1999 roku.
Do naszych czasów nie zachowała się niestety szkoła koraniczna (tzw. mekteb) oraz kuchnia wydająca posiłki ubogim (czyli imaret). Natomiast będąca częścią kompleksu medresa nazywana Saatli przetrwała w bardzo zmienionej przez renowację formie.
Meczet posiada podłużną salę modlitwy, do której wejście prowadzi z dziedzińca otoczonego z trzech stron arkadami. W centrum dziedzińca znajduje się fontanna ablucyjna.
Wnętrze meczetu przykryte jest kopułą o średnicy 24 metrów, spoczywającą na ciężkich łukach. 12 okien w bębnie kopuły zapewnia odpowiednie oświetlenie meczetu. Obszar mihrabu ozdobiony jest malowanymi wzorami przedstawiającymi koła i gwiazdy, a okiennice są odzwierciedleniem obowiązujących w okresie budowy meczetu wzorów rzeźbionych w drewnie.
Meczet posiada cztery minarety o różnej wysokości, znajdujących się w czterech rogach dziedzińca, Najwyższy z nich, w południowym rogu, mierzy 67 metrów i jest ozdobiony wzorem z białych i czerwonych kamieni, ułożonych w zygzak. To od trzech balkoników tego minaretu pochodzi nazwa całego meczetu. Pozostałe minarety posiadają inne zdobienia w kształcie spiralnym, diamentowym i karbowanym. Minaret północny ma dwa balkoniki, a pozostałe - zaledwie po jednym.
Meczet zbudowano z wapienia, a niektóre elementy, takie jak kolumny i ich kapitele, mihrab, mimbar i portale są marmurowe. Szczególną ozdobą dziedzińca są freski umieszczone po wewnętrznej stronie kopuł przykrywających galerię otaczającą dziedziniec.
Powiązane artykuły:
- Zaloguj się albo zarejestruj aby dodać komentarz