Język turecki należy do rodziny języków tureckich, obok azerskiego, turkmeńskiego, uzbeckiego czy tatarskiego. Rozwija się na terenach Azji Mniejszej od XI wieku, czyli od momentu zdobycia tych terenów przez plemiona Turków seldżuckich.

Jest to język aglutynacyjny, co oznacza, że funkcję składniową wyrazów tworzy się przez dodawanie do podstawy słowotwórczej afiksów czyli między innymi przedrostków i przyrostków. Proces ten ilustrują następujące przykłady: paha - cena, pahalı - drogi czy też yol - droga, yolcu - podróżny.