İnebolu, miasto w prowincji Kastamonu, położone nad Morzem Czarnym, to jedno z ładniejszych miejsc na wybrzeżu. Podobnie, jak wiele innych miasteczek w tym regionie, jest naturalnym portem. Może również poszczycić się wieloma przykładami tradycyjnego drewnianego budownictwa z epoki osmańskiej. W İnebolu miała także swoje początki słynna "reforma kapeluszowa" Atatürka, która zdjęła Turkom z głów fezy i przyodziała je w zachodnie okrycie głowy.

Centrum İnebolu

Historia

Nie jest znana dokładna data założenia miasta. W II wieku n.e. zwane ono było Abonuteichos i należało do rzymskiej prowincji Bitynia. W czasie rządów Marka Aureliusza (161 - 180 r. n.e.) nosiło nazwę Ionopolis, z której wywodzi się współczesne miano İnebolu. Nazwa Ionopolis może sugerować, że założycielami miasta byli greccy kolonizatorzy z Jonii.

W 1071 roku, po bitwie pod Manzikertem, İnebolu znalazło się pod rządami Turków Seldżuckich. W okresie rozpadu ich imperium popadło w ruinę i w efekcie w 1413 roku zostało przyłączone administracyjnie do miasta Küre, położonego 30 km w głąb lądu. Dopiero w 1867 roku odzyskało niezależność.

Dwukrotnie, w latach 1880 i 1885, miasto niszczyły pożary. Ówczesny sułtan, Abdülhamid II, zarządził odbudowę İnebolu według nowoczesnego planu. Jego ślady są widoczne do dzisiaj w układzie ulic oraz w zachowanych ceglanych budynkach z tego okresu.

W czasie tureckiej wojny o niepodległość po klęsce w I wojnie światowej, İnebolu służyło siłom dowodzonym przez Atatürka jako punkt przerzutowy broni szmuglowanej do Anatolii przez Morze Czarne. W rezultacie w 1921 roku miasto zostało zbombardowane z morza. Za swoje zasługi dla Republiki Tureckiej İnebolu zostało wyróżnione Medalem Niepodległości przez Wielkie Zgromadzenie Narodowe Turcji.

Transport broni podczas wojny o niepodległość

Ważną osobą związaną z wojną o niepodległość jest niejaki Hamamcı Kadı Salih Reis. Podczas przerzucania broni z portu w głąb Anatolii ogromną rolę odegrała lokalna ludność pod jego przywództwem. Pomimo zaawansowanego wieku (miał wówczas przeszło 70 lat) Salih Reis osobiście przenosił ciężkie ładunki, a pomagały mu przy tym zadaniu kobiety i dzieci. Jego patriotyczna postawa jest upamiętniona pomnikiem w centrum İnebolu.

Pomnik Hamamcı Kadı Salih Reis w İnebolu

W 1923 roku, po zwycięstwie nad Grekami, duża część mieszkańców miasta pochodzenia greckiego została przymusowo przesiedlona na tereny Grecji, w ramach wymiany ludności, a okolicznym wioskom zostały nadane tureckie nazwy.

W 1925 roku İnebolu odwiedził sam Atatürk. Przybył on z wizytą i z nowym przesłaniem, które wcześniej ogłosił już w stolicy prowincji - Kastamonu. W ramach swojego przemówienia w lokalnym Ognisku Tureckim powiedział, że nie istnieje potrzeba kultywowania tradycji noszenia lokalnego ubioru. "Akceptowane międzynarodowo stroje pasują także nam" oznajmił. Szczególny nacisk położył przy tym na znaczenie kapelusza, ale poruszył również bardziej drażliwą kwestię - kobiecego nakrycia głowy. Kobiety, według wodza, niepotrzebnie zakrywały swoje twarze. Ów zwyczaj wynikał, jego zdaniem, z męskiej samolubności. "Przyjaciele, kobiety też mają swój rozum" - tym rewolucyjnym stwierdzeniem spuentował przemowę.

Pomnik Atatürka z kapeluszem w İnebolu

Z İnebolu pochodził Orhan Saik Gökyay (1902 - 1994), znany w Turcji literaturoznawca, językoznawca, poeta i nauczyciel. Zajmował się on, między innymi, studiowaniem tureckiego folkloru i muzyki tradycyjnej.

Popiersie Orhana Saik Gökyay w İnebolu

W İnebolu urodził się również Oğuz Atay (1934 – 1977), prekursor współczesnej powieści tureckiej. Był autorem powieści Tutunamayanlar (pl. Oderwany), opisywanej jako najwybitniejsze dzieło tureckiej literatury w XX wieku. Niestety, jedynym istniejącym obecnie przekładem tej książki jest wersja holenderska...

Popiersie Oğuza Atay w İnebolu

Informacje praktyczne

İnebolu to niewielkie miasteczko, liczące mniej niż 10 tysięcy mieszkańców. Główny ciąg komunikacyjny miasta to trasa przelotowa prowadząca z Amasry do Sinop. Oddziela ona miasto od wybrzeża. W głąb lądu prowadzą wąskie uliczki, na których panuje spory ruch samochodowy - trudno jest tam manewrować i równie ciężko zaparkować. Podróżnym zmotoryzowanym radzimy pozostawienie pojazdu przy głównej arterii komunikacyjnej i zwiedzanie miasta na piechotę.

W mieście znajduje się sporo restauracji i hoteli. Polecamy nocleg w Domu Nauczyciela, przy głównej drodze. W 2011 roku nocleg w pokoju 4-osobowym kosztował 60 TL. Pokój był przestronny, łazienka czysta, a balkon - z widokiem na Morze Czarne. W cenę wliczone było śniadanie.

Centrum İnebolu