Ruiny antycznego miasta Kanytelis położone są na uboczu, z daleka od kurortów turystycznych. Malowniczo usytuowane wokół zapadliska krasowego, ale niedostępne dla korzystających ze środków komunikacji publicznej Kanytelis rzadko odwiedzają turyści. To miasto duchów ożywa jedynie raz w roku. Dzieje się to podczas organizowanych w nim koncertów, stanowiących część programu Międzynarodowego Festiwalu Muzyki w Mersinie.

Zapadlisko krasowe w Kanlıdivane

Kanytelis znane jest również pod współczesną nazwą Kanlıdivane, czyli "splamione krwią miejsce szaleństwa". Wyjaśnienie nazwy kryje głębokie na 60 m zapadlisko zlokalizowane w samym centrum dawnego miasta. Patrząc w głąb tej otchłani nasuwają się skojarzenia z położonym 15 km na południowy-zachód lejem nazywanym Piekłem (tr. Cehennem).

Zapadlisko krasowe w Kanlıdivane

Rzeczywiście, obie rozpadliny powstały w wyniku procesów krasowych. Według miejscowych przekazów w przepaść wrzucano skazanych na śmierć przestępców. Prawdopodobnie wyobraźnię okolicznych mieszkańców rozbudziła charakterystyczna, czerwona barwa skał tworzących ściany zapadliska.

Zapadlisko krasowe w Kanlıdivane

W czasach hellenistycznych Kanytelis było częścią królestwa Olba i słynęło jako święte miejsce kultu Zeusa Olbiusa. Miasto rozkwitło pod rządami Bizancjum. Cesarz Teodozjusz II, panujący w latach 408–450, uczynił z niego centrum religijne. Zmienił również nazwę miasta na Neapolis. Z nieznanych powodów miasto zostało opuszczone w XI w. n.e. Do naszych czasów zachowały się pozostałości czterech kościołów, kilka cystern oraz wykutych w skale grobowców.

Panorama Kanlıdivane

Dzisiaj Kanytelis to skąpane w słońcu ruiny, zajmujące obszar przypominający w przybliżeniu kwadrat o boku 300 m, gdzie prawdopodobnie będziemy jedynym odwiedzającymi. Najważniejsze zachowane budowle usytuowane są wokół zapadliska. Warto tu obejrzeć położoną najbliżej wejścia na teren Kanytelis, pochodzącą z czasów hellenistycznych, 17-metrową wieżę, wzniesioną ku czci Zeusa Olbiosa.

Wieża Zeusa Olbiosa w Kanlıdivane

Na północnym krańcu zapadliska stoi natomiast zrujnowany kościół Papylosa, którego nazwa pochodzi od jego fundatora. Do naszych czasów dobrze zachowały się jego ściany i fragmenty kopuły, ale niestety brak większości sklepienia.

Kościół Papylosa w Kanlıdivane

Kolejną atrakcją są dwa reliefy wyrzeźbione w niszach wyciętych w ścianie zapadliska. Pierwszy z nich, po stronie południowej, przedstawia scenę posiłku pogrzebowego sześcioosobowej rodziny. W czasach rzymskich istniał zwyczaj organizowania uczty dla żałobników, czasami połączonej ze złożeniem ofiar w formie jadła i napojów dla zmarłego. Na drugim, północnym reliefie, widać dobrze zachowaną sylwetkę rzymskiego żołnierza.

Zapadlisko w Kanlıdivane - w dole po prawej stronie widoczne są reliefy

Uwagę przyciąga również bardzo dobrze zachowane mauzoleum grobowe, położone około 100 m od zapadliska. Zostało ono ufundowane przez wdowę o imieniu Aba. Wzniesiono je jako pamiątkę po jej mężu i dwóch synach, którzy zmarli w czasie zarazy.

Mauzoleum grobowe, które ufundowała Aba w Kanlıdivane

300 m od centrum Kanytelis znajduje się rozległa nekropolia z I i II w. n.e. W ścianie płytkiego wąwozu wykutych zostało wiele rzymskich grobowców przypominających miniaturowe świątynie. Grobowce rodzinne ozdobione są reliefami przedstawiającymi zmarłych.

Zapadlisko w całej okazałości - Kanlıdivane

Informacje praktyczne:

Ruiny są otwarte dla zwiedzających codziennie, w miesiącach letnich (od kwietnia do października) w godzinach od 8:00 do 20:00, a w miesiącach zimowych (od listopada do marca) od 8:00 do 17:00. W 2011 roku bilet wstępu kosztował 3 TL.

Jedna ze zrujnowanych budowli w Kanlıdivane