W Izniku znajduje się wiele zabytkowych budowli, w tym sporo meczetów, z których najbardziej znanym i charakterystycznym jest Zielony Meczet (tr. Yeşil Cami), uważany często za symbol miasta. Nazwa budowli pochodzi od koloru kafli ceramicznych, którymi wyłożono jedyny minaret meczetu.

Budowę Zielonego Meczetu zapoczątkował wielki wezyr Çandarlı Kara Halil Hayreddin Pasza, a dokończył - jego syn oraz następca na stanowisku wielkiego wezyra Ali Pasza. Z inskrypcji znajdującej się na budowli wiadomo, że głównym architektem był Haci bin Musa, a meczet wzniesiono w latach 1378-1391.

Zielony Meczet składa się z trójarkadowego portyku oraz jednej sali modlitewnej, w której za pomocą kolumnady wydzielono część dla kobiet. Sala modlitewna przykryta jest kopułą o średnicy około 10,5 metra. Mniejsza kopuła znajduje się nad sekcją dla kobiet.

Wnętrze meczetu wyłożone jest w dolnej części płytami z szarego marmuru. Nisza wskazującą kierunek Mekki czyli mihrab okolona jest misternie rzeźbionym obramowaniem z tzw. motywem mocarabe przypominającym nacieki w formie stalaktytów.

Wnętrze Zielonego Meczetu w Izniku (kliknij, aby powiększyć)

Z zewnątrz budynek meczetu wyłożono ciosanymi blokami kamiennymi. W północno-zachodnim rogu stoi pojedynczy minaret, pięknie ozdobiony płytkami z dominującym zielonym odcieniem. Na ozdobny wzór składają się również kafle żółte oraz purpurowe.

W czasie wojny turecko-greckiej, w 1922 roku meczet został poważnie uszkodzony. Remont przeprowadzono dopiero w latach 1956-1969, na zlecenie Generalnego Zarządu Fundacji Religijnych.

Położenie

Zielony Meczet położony jest po wschodniej stronie Izniku, przy ulicy Yeşil Cami Geçidi. W jego sąsiedztwie stoi kolejny zabytkowy meczet Şeyh Kudbuddin oraz Nilufer Hatun İmareti czyli zabytkowy budynek kuchni dla ubogich zbudowanej przez sułtana Murada I dla jego matki Nilufer Hatun, w którym obecnie mieści się muzeum miejskie (w 2013 roku nieczynne z powodu remontu). Nieco dalej na wschód znajduje się brama Lefke, stanowiąca część fortyfikacji Izniku.