Było cudownie i zamierzam w najbliższym czasie znowu jechać do Turcji! Pogoda była późno wiosenna od 15 do 27 st! W dniu naszego wyjazdu nastąpiło załamanie pogody z ulewą w tle! Zatem ciesze się, że wstrzeliłyśmy się w dobra pogodę! Co do zaczepiania na ulicy należy sie sprostowanie - w większości zaczepiane sa białogłowe niewiasty spacerujacą w dzielnicy Sultanahmet. Najgorsze jest to, że mężczyźni od razu składaja takiej białogłowej konkretna propozycję (i to po rosyjsku!) i z góry źle traktują. Im jaśniejsze włosy tym większę prawdobodobieństwo zakłócenia pobytu. na pocieszenie powiem, że w innych dzielnicach nie zaczepiaja z taka intensywnością, ale wpatruja sie intensywnie! na szczęście dla mnie mam ciemne włosy, co w znacznym stopniu ułatwiło mi się wtopienie w tłum, no mojej koleżance niestety nie. Widać było róznicę (diametralną) pomiedzy tym jak traktowali ja, a jak mnie. Czesto mnie brali tez za Turczynkę, co również było przydatne w niektórych sytuacjach. Komunikacja w Stambule jest idealnie rozwiązana, zjeździłam miasto wzdłuż i wszerz nie gubiąc się ani razu! Zresztą to prawda, że naród bardzo pomocny! Wyruszyłyśmy któregos dnia do Muzeum Adama Mickiewicza, który jak się okazało znajduje się w dzielnicy nieco zapomnianej prze boga i ludzi (chociaz niedelako od centrum). Koleżanka białogłowa budziła niezdrową sensację, lud powychodził z domów, a my w rozterce bo niby drogowskaz do domu wieszcza był, to jednak nieco zmaltertowany. W swej naiwności myslałaysmy, ze flaga polska bedzie powiewac na budynku muzealnym, ale ani flagi nie mogłysmy wypatrzyć, ani innego sladu polskości. Wtedy z ludu wyszła pani i uprzejmie zapytala czy my Adam Mickiewicz :-) Podprowadziła nas pod dom wieszcza, który okazał się być zamknięty! Chciałyśmy zrezygnować ze zwiedzenia, bo lud podążył za nami, wisiał w oknach i stał na balkonach, prowadząc konwersację miedzy sobą! na szczeście miali dobre zamiary i udzielili nam wskazówek jak się do muzeum dostać- czyli knack knack na okna i czekać, a jak nie podejda to znowu knack knack i krzyknąć do okna (co naturalnie zademonstrowali :-)!). Jak juz nam Muzeum otworzono, to się okazało że panowie w liczbie dwóch nie władają żadnym jezykiem oprócz tureckiego. Nie znali ani jedno słowa po polsku, nie wspominając o angielskim! Zenujace! Drożyzna jest okrutna, na bazarach naciagaja a wzornictwo (jeśli chodzi o kurtki ze skóry i biżuterię) to raczej pod Rosjan niestety, u nas z tymi lisimi kołnierzami człowiek wygladałby smiesznie delikatnie mówiąc (nie wspominając o kolorystyce). Na bazarach przeważnie chinszczyzna, ponadto naganiacze nie dają w spokoju się zastanowić. Chciano tez kupic od nasz paszporty co nas bardzo rozbawiło, bo chłopak za nami dreptał przez kilometr z pieśnia polską na ustach "Kocham cie kochaie moje, sprzedaj mi paszport"!A jak to nie poskutkowało, to czy może nie chcemy hasbenda z Turcji. Zasmucił się, że my juz wydane za mąż, ale znalazł zaraz szybko rozwiązanie - koledzy zapłacą za rozwód. Popłakałyśmy się ze śmiechu! Jesli juz zakupy, to raczej w centrach handlowych. Piekna biżuteria, ciuchy niektóre tez niebanalne, no ale ceny sa wysokie. Cóż za jakosć się płaci. Ogólnie czułam się bardzo bezpiecznie, nie było pianych na ulicach, policji pełno wszędzie, która jest pomocna i władajaca językami obcymi! Jestem pod tak silnym wrażeniem Stambułu, że zamierzam kontynuowac podróż w głąb kraju, no koleżance się nie podobało i nie zamierza Turcji juz odwiedzić :-( Jeszcze jedno a propos stroju - Turczynki mocno się malują i ubieraja się też dosyć wyzywajaco, zatem nie odziałam się w skromny strój i nie chodziłam ze spuszczona głową. Ale w spódnicy i w dużym dekolcie bym nie wyszła, według mnie panuje tam zasada, ciuchy obsiłe, ale nie odkrywajace zbyt wiele. Zatem rurki i szpilki oraz obcisła bluzka nikogo nie szokuja, pod warunkiem że bluzka nie ma dekoltu do pasa. Dziękuje za wskazówki! Wszystkie się przydały!Pozdrawiam serdecznie!