Stacja kolejowa Sirkeci (Sirkeci Garı) w Istanbule to główny terminal Tureckich Kolei Państwowych (TCDD) po europejskiej stronie miasta, w dzielnicy o tej samej nazwie, będącej częścią dystryktu Eminönü. Odjeżdżają z niego pociągi w kierunku zachodnim, do Tracji oraz za granicę, do Grecji, Bułgarii oraz Rumunii. Stacja Sirkeci zasłynęła w historii jako przystanek końcowy legendarnego pociągu Orient Ekspres, łączącego Paryż z Istanbulem.

Historia dworca Sirkeci sięga czasów wojny krymskiej, po zakończeniu której władze Imperium Osmańskiego doszły do wniosku, iż konieczne jest połączenie linią kolejową Istanbulu z resztą Europy. Jednakże od pierwotnego zamysłu do jego realizacji upłynęło nieco czasu, gdyż trzy pierwsze koncesje udzielone potencjalnym wykonawcom robót zostały anulowane z powodu trudności w zgromadzeniu przez nich odpowiedniego kapitału. Ostatecznie wykonanie planu ruszyło w 1869 roku, a koncesja na budowę "Kolei Rumeli" przypadła baronowi Moritz Freiherr Hirsch auf Gereuth - urodzonemu w Bawarii belgijskiemu bankierowi.

Oryginalny projekt przewidywał trasę kolejową łączącą Istanbul z brzegami rzeki Sawa, biegnącą przez Edirne, Plovdiv i Sarajewo. Pierwszy odcinek torów, o długości 15 kilometrów, został oddany do użytku w styczniu 1871 roku. Kończył się on w dzielnicy Yeşilköy, obecnie znanej między innymi z największego w Istanbule lotniska - imienia Atatürka. Ponieważ lokalizacja ta była zbytnio oddalona od Eminönü - centrum biznesowego miasta w tamtych czasach - zapadła decyzja o przedłużeniu linii kolejowej aż po mury Pałacu Topkapı. W tym miejscu zlokalizowano również, w zamierzeniu jego twórców tymczasowy, budynek stacji kolejowej Sirkeci.

To w czasie istnienia tego pierwotnego budynku dworca do Istanbulu zawitał w 1883 roku po raz pierwszy pociąg Orient Ekspres, który wyruszył przy akompaniamencie Marszu Tureckiego Mozarta 80 godzin wcześniej z Paryża. Po drodze, która liczyła sobie 3094 kilometry przejechał on przez Strasburg, Karlsruhe, Stuttgart, Ulm, Monachium, Wiedeń, Budapeszt, Bukareszt oraz Warnę.

Tymczasowy budynek stał przez 15 lat (dość trwała okazała się ta "prowizorka"). W latach 1888-1890 wzniesiono budynek docelowy. Został on zaprojektowany przez pruskiego architekta Augusta Jachmunda, pozostającego pod silnymi wpływami sztuki architektonicznej Imperium Osmańskiego. Budynek terminala jest więc doskonałą ilustracją stylu nazywanego europejskim orientalizmem.

Ciekawostką i dodatkową atrakcją dla podróżnych oraz osób, które zechcą z bliska obejrzeć perłę europejskiego orientalizmu, stanowi możliwość obejrzenia słynnych wirujących derwiszy w akcji na dworcu kolejowym. W każdą środę, piątek oraz niedzielę, o godzinie 19.30 odbywa się tu tzw. sema, czyli ceremonia zakonu derwiszów o nazwie Współcześni Miłośnicy Mevlany, której główna część to właśnie ów sławetny taniec wokół własnej osi.

Dowiedz się więcej o podróżownaniu po Turcji pociągiem.