Dolina Göynüş, położona na terenie nazywanym Doliną Frygijską, to długa i wąska dolina otoczona wysokimi skałami z tufu wulkanicznego. Dawna nazwa doliny - Köhnüş - wywodzi się z tureckiego słowa köhnemiş, które oznacza obszar zwietrzały, zniszczony przez warunki pogodowe.

Dolina leży u podnóży góry Türkmen, od południa ograniczają ją skały Aslankayalar, od zachodu - formacje Türkmen, a od północy- skały Yokhalil. W centrum doliny wznosi się wzgórze, na którym znajdują się pozostałości fortecy Köhnüş. W dolinie Göynüş znajduje się wiele śladów pozostawionych przez cywilizację frygijską, wśród których wyróżniają się dwa monumenty skalne, nazywane obecnie Aslantaş i Yılantaş.

Teren doliny Göynüş został po raz pierwszy przebadany przez szkockiego archeologa Ramsaya w latach 1884-1887. Zidentyfikował on na jej obszarze dwa monumentalne grobowce frygijskie oraz monument nazywany Maltaş. W połowie XX wieku holenderska archeolog Caroline Henriette Emilie Haspels przeprowadziła kolejne badania doliny i odkryła na jej terenie o wiele więcej frygijskich monumentów skalnych, wyrzeźbionych w trudno dostępnych obszarach masywów Aslankayalar i Akkuş Yuvası. W latach 1995-1996 para tureckich archeologów - Taciser Tüfekçi Sivas i Hakan Sivas - odkryli jeszcze dwa ołtarze skalne, położone w Boncuklu Inler Mevkii oraz w pobliżu monumentu Maltaş.

Na terenie doliny Göynüş znajduje się więc duża liczba monumentów frygijskich, w tym 40 grobowców, tworzących największą znaną badaczom nekropolię frygijską. Dodatkowo w dolinie zidentyfikowano grobowce skalne z okresu rzymskiego i bizantyjskie kościoły i kaplice wykute w skałach. Najstarsze, frygijskie monumenty z doliny Göynüş datowane są na okres od VIII do VI wieku p.n.e.

Najciekawsze z frygijskich grobowców w dolinie Göynüş położone są tuż przy drodze przecinającej dolinę. Pierwszym z nich jest Aslantaş czyli Lwia Skała. Monument ten został wyrzeźbiony w północnej, pionowej ścianie sześciennej skały, mającej wysokość około 11 metrów. Fasada grobowca ozdobiona jest reliefami dwóch potężnych lwów. Postacie zwierząt przedstawione są w pozycji stojącej na tylnych łapach, jakby przygotowywały się do skoku. Ich pyski są otwarte, zastygnięte w niemym ryku.

Poniżej, u stóp ryczących lwów, znajdują się znacznie gorzej zachowane reliefy przedstawiające kolejne dwa lwy, w pozycji siedzącej. Pomiędzy sylwetkami stojących lwów znajduje się kwadratowe wejście do grobowca. Komnata grobowa została wykuta na planie prostokątnym i nie jest ozdobiona w wyszukany sposób.

Drugi wspaniały grobowiec frygijski znany jest lokalnie jako Yılantaş czyli Wężowa Skała. W rzeczywistości monument przedstawiał nie węże, a lwy, a badacze określają go jako Kırık Aslantaş (czyli złamaną Lwią Skałę).

Nieporozumienie co do nazwy i oryginalnego wyglądu tego monumentu wynika ze stanu jego zachowania. Najprawdopodobniej w wyniku trzęsienia ziemi oryginalna fasada została rozszczepiona, a następnie rozpadła się na fragmenty, rozrzucone obecnie na ziemi.